-قران مجید
-ابن سعد، محمد بن سعد (1414). الطبقات الکبری. محقق: محمد عبدالقادر عطا. بیروت: دار الکتب العلمیة.
-آملی، مولانا اولیا اله (۱۳۱۳). تاریخ رویان. به تصحیح عباس خلیلی. تهران: کتابخانه اقبال.
-اسماعیل‌پور، ابوالقاسم (۱۳۷۷). اسطوره بیان نمادین. چاپ اول. تهران: سروش.
-العظمة، نظیر (۱۹۸۲). معراج و نمادگرایی عرفانی. بیروت: دارالبحث
- اقبال، عباس (1309). ذکر بعضی از آثار مفقوده نثر فارسی. مجله شرق. شماره 2. صص 93-103
-باخزری، ابوالمفاخریحیی(۱۳۴۵). اورادالاحباب و فصوص الآداب، (ج۲). به کوشش ایرج افشار. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
-بکری، احمد بن عبدالله (۱۳۷۳) . الأنوار فی مولد النبی ، چاپ اول، قم: الشریف الرضی
-بیرونی، ابوریحانی (۱۳۱۸). التفهیم به تصحیح جلال‌الدین همایی. تهران: ملک
-بهار، مهرداد (۱۳۸۴). پژوهشی در اساطیر ایران. چاپ پنجم. تهران: آگاه.
-بیهقی، محمد بن حسین (۱۳۷۸). تاریخ بیهقی به کوشش خطیب رهبر. تهران: قطره
-تاج واردی، زرین ؛ مختارنامه، آزاده (۱۳۸۶). بررسی رنگ در حکایت‌های هفت‌پیکر نظامی. ادب پژوهی. دوره ۱.شماره ۲. ۱۶۷-۱۸۹
-حقیقت، عبدالرفیع (۱۳۶۷). تاریخ عرفان و عارفان ایرانی. تهران: کوشش
-حسین بن محمد بن الحسن الدِّیار بَکْری (بی تا). تاریخ الخمیس فی أحوال أنفس النفیس، (ج۱). بیروت: دار صادر
-خبرهزاده، علی اصغر (۲۵۳۶). جدال نور و ظلمت. تهران: آبان
-روهینا، ماهک و احمدپناه، سید ابوتراب. (۱۳۹۷). بررسی نقش‌مایه درخت سرو در قالی‌های دوره صفوی و قاجار. پیکره، ۷(۱۳)، ۱۷-۳۵.
-رنجبر، مریم، نیک اندیش، بهزاد و چیت سازیان، امیرحسین. (۱۳۹۸). نقش نمادین ستاره در قالی‌های دوره اسلامی. پیکره، ۸(۱۵)، ۶۲-۷۷.
-سیوطی، جلال‌الدین (۱۴۰۴). تفسیر الدر المنثور، قم: دارالمنشورات کتابخانه مرعشی.
-شیخ مفید، محمد بن محمد بن نعمان (۱۴۱۳). امالی المفید، کنگره شیخ مفید، قم.
-صدیقی، غلامحسین (1372). جنبشهای دینی ایرانی در قرنهای دوم و سوم هجری. تهران: پاژنگ.
-شهری باف، جعفر(۱۳۸۳). طهران قدیم، چاپ ۴، تهران، جلد۲: نشر معین
-طبری، محمد بن جریر (۱۳۶۴). تاریخ طبری. ترجمه ابوالقاسم پاینده. چاپ دوم. تهران. ج ۱۳: اساطیر.
-طبرسی، احمد بن علی(۱۴۰۳). الاحتجاج علی اهل اللجاج، مشهد: مرتضی
-عناصری، جابر (۱۳۶۶). درآمدی بر نیایش و نمایش در ایران. چاپ اول. تهران: جهاد دانشگاهی.
-غزالی، محمد (۱۳۷۴). کیمیای سعادت. به کوشش حسین خدیو جم. تهران: علمی و فرهنگی
-قاسمی، ریحانه (۱۳۹۶). رنگ فرمانروای فرهنگ. چاپ اول. تهران: نسیم تحول.
-قاضی‌زاده، خشایار؛ خزایی، محمد (۱۳۸۴). مقامات رنگ در هفت‌پیکر نظامی و تجلی آن در نمونه‌ای از آثار نگارگری. پژوهش هنر اسلامی، شماره ۳. صص ۷ -۲۴
-قرنبغ دادگی (۱۳۷۸). بندهشن. گزارنده مهرداد بهار. تهران: توس
-کربن، هانری (۱۳۸۷). انسان نورانی در تصوف ایرانی. ترجمه فرامرز جواهری نیا. چاپ دوم. شیراز: آموزگار خرد.
-کاشفی سبزواری، حسین (۱۳۵۰). فتوتنامه سلطانی. به اهتمام محمدجعفر محجوب. چاپ اول. تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
-کبری، نجم‌الدین (۱۹۹۳). فوائح الجمال و فواتح الجلال. ویراسته یوسف زیدان. قاهره: دار سعاد الصباح.
-گیلانی، عبدالقادر (۱۳۹۴). الغَنیهُ لِطالبی طریقُ الحق. ترجمه زاهد ویسی. سنندج: آراس
-محمودی،خیراله؛ بخشی زاده، معصومه (۱۳۹۲). مزرع سبز فلک نگاهی انتقادی به شعر حافظ. هفتمین همایش پژوهش‌های زبان و ادب فارسی. صص۱۶۱۲-۱۶۲۳
-مستوفی، عبدالله (۱۳۸۸). شرح زندگانی من یا تاریخ اجتماعی واداری در دوره قاجاری، از آقا محمدخان تا آخر ناصرالدین‌شاه، (ج۱). چاپ ۶. تهران: زوار.
-مونسی سرخه، مریم و همکاران (۱۳۹۴). نوع لباس و نمادهای رنگ در عرفان اسلامی. هنرهای زیبا. دوره ۲.ش۴۴. ۵-۱۴
-میبدی، ابوالفضل (۱۳۷۱). کشف‌الاسرار و عده الابرار. به اهتمام علی‌اصغر حکمت. تهران: امیرکبیر.
-نیکوبخت، ناصر؛ قاسم‌زاده، سیدعلی (۱۳۸۷). سمبولیسم نور و رنگ در عرفان ایرانی اسلامی. مطالعات عرفانی . شماره ۸. صص ۱۸۳ - ۲۱۲
)