Form and Meaning in the Story of «the Romans and Chinese Argument on the Painting Science» by Rumi, Compared to Anish Kapoor's «Mirror of the Sky»

Document Type : Original Article

Authors

1 Department of Painting, Faculty of Art and Architecture, University of Sistan and Baluchistan, Zahedan, Iran.

2 Department of Painting, Faculty of Arts and Architecture, University of Sistan and Baluchistan, Zahedan, Iran.

3 Department, of Handicrafts,, Faculty of Art and Architecture, University of Sistan and Baluchistan, Zahedan, Iran.

Abstract

Problem Definition: The issue of form and meaning has always been an integral part of the foundations of art forming an artwork. Also, Rumi has discussed the subtle relationship between form and meaning in the story of «Romans and Chinese» from a mystical point of view. On the other hand, Anish Kapoor's «Mirror of the Sky», which has a special place in contemporary art as a large-scale work, has common points compared to Rumi's point of view. The present research tries to address these points and investigate the significance of how and with what common language, form and meaning are studied in these works, which are in many historical contrasts?
Objective: Rumi attended to the subject of meaning far beyond his time. This feature has made it very close to the language of contemporary art. Therefore, the current research is trying to achieve a new concept by comparing the value of meaning in the story «the Romans and Chinese Argument on the Painting Science» by Rumi and «The Mirror of the Sky» by Anish Kapoor, in a way that is also related to the language of contemporary art.
Research Method: The current research has been conducted in a descriptive-analytical method and, by referring to library sources, it has expressed the concepts of form and meaning in contemporary art and their place and relationship in Islamic thought and mysticism.
Results: The results showed that the story of «the Romans and Chinese Argument on the Painting Science» and the work of «Mirror of the Sky» have tried to highlight the importance of meaning so much that it has even led to the removal of form. These two works are very close to each other in terms of form, but their semantic language differs from each other according to the context of the time in which they are placed

Keywords

Article Title [Persian]

فرم و معنا در داستان «مراء کردن رومیان و چینیان در علم نقاشی» مولانا در مقایسه با اثر «آینۀ آسمان» آنیش کاپور

Authors [Persian]

  • محمد سمیعی 1
  • محمدرضا حسنی 2
  • مرضیه رضایی 3
1 کارشناس ارشد نقاشی، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران.
2 استادیار گروه نقاشی، دانشکده هنرومعماری، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران.
3 مربی گروه صنایع دستی، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران.
Abstract [Persian]

بیان مسئله: مبحث فرم و معنا همیشه در روند شکل‌گیری اثر هنری جزو لاینفک مبانی هنر بوده است. همانطور مولانا در داستان «رومیان و چینیان» به ارتباط ظریف میان فرم و معنا از نظر‌گاهی عارفانه پرداخته است. از دیگر سو، اثر «آینۀ آسمان» آنیش کاپور که به‌عنوان اثری حجمی در هنر معاصر از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است، در مقایسه با دیدگاه مولانا دارای نقاط مشترکی است و پژوهش حاضر درصدد است تا به ‌آن‌ها بپردازد و این مهم را بررسی کند که چگونه و با چه زبان مشترکی، فرم و معنا در این آثار که در تقابل تاریخی بسیار زیادی هستند، مورد مطالعه قرار می‌گیرد؟
هدف: مولانا به مقولۀ معنا نگاهی بسیار فراتر از زمان خویش داشته است؛ همین ویژگی باعث شده است که به زبان هنر معاصر بسیار نزدیک باشد. لذا پژوهش حاضر درصدد است که با مقایسۀ ارزش معنا در داستان « مراء کردن رومیان و چینیان در علم نقاشی » مولانا و «آینۀ آسمان» آنیش کاپور به مفهومی جدید دست یابد، به ‌نوعی که با زبان هنر معاصر نیز در ارتباط باشد.
روش پژوهش: پژوهش حاضر به‌صورت توصیفی-تحلیلی مورد مطالعه قرار گرفته است و با مراجعه به منابع کتابخانه‌ای، مفاهیم فرم و معنا در هنر معاصر و جایگاه و رابطه آن‌ها را در اندیشۀ و عرفان اسلامی بیان کرده است.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد داستان « مراء کردن رومیان و چینیان در علم نقاشی » و اثر «آینۀ آسمان» در اهمیت نقش معنا تا آن اندازه کوشیده‌اند که حتی منجر به حذف فرم نیز گردیده است. این دو اثر تا حد بسیار زیادی از لحاظ فرم به یکدیگر نزدیک‌اند، اما زبان معنایی آن‌ها با توجه به بستر زمانی که در آن قرار گرفته‌اند نسبت‌ به یکدیگر متفاوت است.

Keywords [Persian]

  • معنا
  • عرفان
  • آنیش کاپور
  • نقاشی
  • مولانا

References

- آدامز، لوری. (۱۳۸۸). روش شناسی هنر (ترجمۀ علی معصومی). تهران: نشر نظر.
- اربابی، هدا. (۱۳۹۱). اعجاب هنر یا هنر اعجاب. نشریۀ حرفۀ هنرمند، (43)، صص. 60-70.
- بابا، هومی. (۱۳۹۱). ابژه‌های فرار (ترجمۀ احسان نوروزی). نشریه حرفۀ هنرمند، (43)، صص. 72-80.
- بلخاری قهی، حسن. (۱۳۹۰). فلسفۀ هنر اسلامی. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
- بختیاری، محمود. (۱۳۷۸). عارفان راز. تهران: نشر رهیاب.
- پازوکی، شهرام. (۱۳۹۲). حکمت هنر و زیبایی در اسلام. تهران: نشر فرهنگستان هنر.
- جعفری، محمدتقی. (۱۳۷۰). تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی جلال الدین محمد بلخی. تهران: نشر اسلامی.
- غزالی، محمد. (۱۳۵۲). احیاء علوم الدین (ترجمه حسین خدیوجم). تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
- کالینسون، دایانه. (۱۳۸۸). تجربۀ زیبا‌شناختی (ترجمۀ فریده فرنودفر). تهران: نشر فرهنگستان هنر.
- مددپور، محمد. (۱۳۸۷). حکمت انسی و زیبایی‌شناسی عرفانی هنر اسلامی. تهران: انتشارات سورۀ مهر.
- هرست هاوس، رزالین. (۱۳۸۸). بازنمایی و صدق (ترجمۀ امیر نصری). تهران: نشر فرهنگستان هنر.
- همتی، همایون. (۱۳۸۷). فهم هنر و هنر فهم. تهران: نشر پرسش.
Paykareh
Volume 11, Issue 29
December 2022
Pages 59-70

Files

History

  • Receive Date: 19 May 2022
  • Revise Date: 24 October 2022
  • Accept Date: 16 November 2022

Share

How to cite

Statistics