Document Type : Original Article
Authors
1 Ph.D. Student of Art Research, Faculty of Theoretical Sciences and Advanced Art Studies, Tehran University of Art, Tehran, Iran
2 Assistant Professor of Art Research, Faculty of Theoretical Sciences and Advanced Art Studies, Tehran University of Art, Tehran, Iran.
Abstract
Keywords
Main Subjects
Article Title [Persian]
Authors [Persian]
بیان مسئله: با نگاه به تحولات نگارگری در ایران شاهد رواج رقم نگارگر یا درج نام و نشان وی از دوران تیموری در ایران و سرزمینهای متأثر از فرهنگ پارسی همچون هند گورکانی هستیم. از میان آثار این دوران، «مرقعگلشن» بهدلیل نظارت مستقیم جهانگیرشاه (گورکانی) در گردآوری قطعات، از دو جنبۀ تعداد آثار مرقوم و شیوۀ رقمزنی متفاوت با مکتب اصفهان، جایگاه ویژهای دارد. سؤال اصلی این است که در مرقعگلشن و در بستر فرهنگی دوران جهانگیرشاه، نگارگران بهکدام صورت و در چه ساختار ترکیببندی رقم یا امضای خویش را نگاشته و در فرم رقم آنان چه معانیای مستتر است؟
هدف: شناخت شیوه قرارگیری رقم در نگاره های مرقع گلشن به لحاظ صوری و ساختاری و کشف معانی پنهان آن؛ ازجمله آشکار کردن ارتباط میان نحوه ترکیببندی رقم در اثر، با انگیزه نگارگر در بازنمود موقعیت اجتماعی خویش و برقراری روابط تعاملی (بینافردی) با بیننده به واسطه شیوه رقمزنی است.
روش پژوهش: در پژوهش حاضر با بهرهگیری از منابع کتابخانهای و مشاهده مستقیم نگارهها و حاشیههای مرقوم در مرقع گلشن، اطلاعات گردآوری؛ سپس پنج نمونه غیرتصادفی از آثار مرقوم انتخاب و هر یک متناسب با اهداف پژوهش به روش خوانش تصویری بر پایۀ سه فرانقش ترکیبی، بازنمودی و تعاملی، تحلیل شد.
یافتهها: در بررسی نگاره های مرقوم سه نتیجه حاصل گردید: ابتدا پنج الگوی ترکیببندی به لحاظ ساختاری در رقم نگارههای مرقع مشخص شد؛ دوم ارتباط روایی و مفهومی میان نحوۀ ترکیببندی و محتوا کلامی رقمها با جایگاه اجتماعی نگارگران در دربار و نسبت آنان با تولید مرقع نمایان شد و در نهایت، با مشاهده طرز چینش رقم نگارهها در زاویه، فاصله و اندازۀ متفاوت، انگیزه نگارگران در تعامل با بیننده آشکار گردید.
Keywords [Persian]