هویـتِ فـردی، اجتماعی و بومـی در سراسر جهــان و از جمله کشور مـا موضوعی است که بیش از پیش‌نیاز به بحث و بررسی دارد. دست‌یافتن به راهکارهای عملی برای بررسی این موضوع، مستلزمِ پژوهش‌هایِ میان رشته‌ای و پرهیز از شعارهایِ کلیشه‌ای است. احیای هویت اجتماعی وبومیِ ایرانی تنها با زنده نگه داشتن فرهنگ و تمدن ایرانی امکان‌پذیر است. از این رو، بازپروری باورها و آداب ورسوم، بستری را فراهم می‌کند که می‌تواند به گروه‌هایِ قومیِ مختلف انسجام بخشد. از این منظر، یکی از زمینه‌های احیای فرهنگ وهویتِ اجتماعی، توجه به هویت بصری گرافیک محیطی و مبلمانِ زیستگاهِ انسانی است که بازتابی از رفتار و کردار آدمی است. برهمین منوال، توجهِ بیشتر به فضایِ بومیِ مناطق تاریخی، به‌عنوان نمادِ فرهنگ و تمدن یک منطقه یا یک ملت، ضروری به نظر می‌رسد. داده‌هایِ این پژوهش با تحلیل منابع کتابخانه‌ای و مشاهدات میدانی گردآوری و سپس بصورت توصیفی تحلیل گردیده است. این پژوهش با نگاهی به مبلمان مناطق تاریخی، به خصوص محوطه چغازنبیل از جنبه‌یِ هویتی، بر این امر تأکید داشته است که پژوهش‌هایی از این دست، می تواند ضمن بازنمایی فرهنگ و تمدن با شکوه گذشته، باعث ایجاد حس قرابت، آشنایی و تداوم تاریخی در ذهن بازدیدکنندگان گردد.
)