گرافیتی نوعی هنر رسانه ای غربی است که گروه های سیاسی به حاشیه رانده شده یا محروم از امکانات و تبلیغات رسمی برای بیان عقاید و دیدگاه های خود از آن بهره می‌گیرند. این هنر برای اولین بار در دهه80 میلادی در نیویورک به صورت رسمی معرفی شد. علاقه‌مندان به این حوزه به مدد نشانه های گرافیتی وجهی رمزگونه به بیان خود بخشیده و خود را از فرهنگ رسمی متمایز می کنند. در ایران هم مدتی است که هنرمندان این شیوه بیان بصری را برای دیدگاه های خود استفاده می کنند نمونه‌های موجود گرافیتی‌های ایرانی، پیوندی پنهان با دیگر عناصر سبک زندگی هنرمندان آن در شهرهای بزرگ از جمله تهران دارد. پژوهش حاضر گرافیتی های شهرک اکباتان در غرب شهر تهران را از نظر سبک، تکنیک، مضامین، مفاهیم و عناصر نشانه شناختی، با هدف شناخت بیشتر آن‌ها به عنوان هنری انتقادی بررسی می‌کند. اینکه مضامین غالب گرافیتی‌های مکان مورد مطالعه چیست؟ سؤالی است که این تحقیق به آن پاسخ می دهد. روش پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی بوده و اطلاعات آن به صورت کتابخانه ای و میدانی جمع آوری شده است. همچنین از عکاسی به عنوان ابزار تحقیق استفاده شده است. یافته‌های این مقاله نشان می دهد، که انتقاد اجتماعی، بارزترین وجه گرافیتی‌های مشاهده شده در مکان مورد بررسی است. برخی آثار یاد شده ماهیتی وندال و خراب کارانه دارند. پرکاربردترین عناصر نشانه شناختی آن ها نوشتار و چهره های انسانی است. همچنین سبک های "استنسیل"، "ویلداستایل"و "تروآپ"، مورد توجه گرافرهای این مکان بوده و جنبه های تصویرسازانه آن ها قدرت چشمگیری دارد.
)
