تبارشناسی خط‌نگاره‌های جنبش سقاخانه

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه هنر، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر ، تهران، ایران.

2 دانشیار گروه فلسفه دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران، ایران.

چکیده

بیان مسئله: هرچند بیش از نیم قرن از ظهور جنبش سقاخانه در هنر نوگرای ایران می‌گذرد، ولی هنوز به‌عنوان شاخص نوسنت‌گرایی موجب بحث و اختلاف‌نظر در محافل هنری است. هنرمندان جنبش سقاخانه از نقوش آئینی و نمادهای هنر عامیانه و میراث هنری گذشته و به‌طور اخص نشانگان دیداری خوشنویسی اصیل ایرانی و جنبه‌های فرمالیستی حروف الفبا بهره گرفته‌اند. مسئله‌ای که در این پژوهش مورد توجه است؛ جریان‌شناسی، سیر تکامل تاریخی و نیز تحلیل زبان بصری آثار تحت‌تأثیر خوشنویسی سنتی هنرمندان سقاخانه است.
هدف: مطالعة تطبیقی آثار هنرمندان شاخص جنبش سقاخانه متأثر از خوشنویسی سنتی و آثار قدما در روندی تاریخی (از دورة قاجار تا نیمة دهة پنجاه شمسی) از منظر سبک و روش اجرا و توجه به ارزش های بصری خط هدف این پژوهش است.
روش پژوهش: برای دستیابی به نتیجة مطلوب از روش تحلیلی-تاریخی استفاده شده است. جمع‌آوری اطلاعات، تصاویر و مستندات و راستی آزمایی اصالت آثار هنرمندان سقاخانه و نیز آثار قدما از طریق مراجعه به منابعی چون موزه‌ها و مجموعه‌های خصوصی و نیز چند وبگاه رسمی انجام شده است. جامعة آماری مورد مطالعه هنرمندان خوشنویس دوره قاجار و هنرمندان جنبش سقاخانه در حوزه هنرهای تجسمی است.
یافته‌ها: برخی از هنرمندان شاخص و سردمداران جنبش سقاخانه ضمن مطالعة بصری عناصر خوشنویسی سنتی و روش نگارش خط (به‌طور اخص قطعات خوشنویسی قدما در عصر قاجار) به آفرینش آثاری ملهم از این شیوه‌های نوشتاری پرداخته‌اند. این فرآیند با رویکردی فرم‌گرایانه و در تقابل با مأموریت سنتی خط صورت گرفته و نشانه‌هایی بارز از انتزاع در این آثار مشهود است. آثار این گروه از هنرمندان در عین دارا بودن هویتی مستقل به‌‌نوعی امتداد تجربیات خوشنویسان عهد قاجار تلقی می‌شود. عبور از سنت به مدرنیته در روند خلق خط‌نگاره‌های جنبش سقاخانه تحولی مهم در تاریخ هنر نوگرای ایران به‌شمار می‌رود.

کلیدواژه‌ها


- ابراهیمی ناغانی، حسین. (۱۳۸۹). جنبش سقاخانه، انکشاف و گشودگی تمهیدات و شگردهای زیبایی‌شناختی هنرهای کهن، قومی و سنتی ایران. هنرهای زیبا (هنرهای تجسمی)، (۴۱)، ۳۹- ۵۳.
- اعتمادی، احسان. (۱۳۷۷). سقاخانه، تهران. مطالعات هنرهای تجسمی، (3)، ۲۹- ۴۰.
- افسریان، ایمان. (۱۳۹۷). در جست و جوی زمان نو(جلد۱و۲). تهران: حرفه هنرمند.
- خورشیدیان، رائیکا و زاهدی، حیدر. (۱۳۹۶). مکتب سقاخانه: نگاهی پسااستعماری یا شرق شناسانه؟. باغ نظر، (۵۳)، ۴۱ - ۵۲.
- دادور، ابوالقاسم و کشمیری، مریم. (۱۳۹۶). باستان‌گرایی: شیوه‌ای بیانگر برای نوسنت‌گرایان (با نگاهی بر آثار پیشگامان جریان سقاخانه). مجله جلوه هنر، ۱۳۹۶، (۱۸)، ۶۱. Doi: 10.22051/JJH.2017.133.
- رحمانی، تکتم. (۱۳۹۹). خطوط تفننی در ایران. بجنورد: نشرعقربه.
- روان جو، احمد(۱۴۰۱)، جستاری در جنبش هنر نوگرای ایران در نقاشیخط بر پایه گرایش به سویه های هنر سنتی ومدرن، مجله پیکره،(۲۸)، ص ۵۳ تا ۶۶  10.22055/PYK.2022.175400: Doi:
- سمیع‌آذر، علیرضا. (۱۳۹۶). زایش مدرنیسم ایرانی. تهران: نشر نظر.
- شریعت‌پناهی، سید ماهیار و یمینی، ماندانا. (۱۳۹۵). بررسی عوامل مؤثر در تغییر سبک خط نستعلیق در خوشنویسی قاجار. نگارینه هنر اسلامی، (۱۲)، ۲۰ - ۳۲. Doi: 10.22077/NIA.2018.1275.1085
- عجمی، حمید و صالحی، مسعود. (۱۳۷۱). مجموعه‌ای از خطوط مرحوم میرزا محمدرضا کلهر (فخرالکتاب). تهران: حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی.
- عمادالکتاب سیفی قزوینی، محمدحسین. (۱۳۸۳). طرفه آثار ایام زندان عمادالکتاب. تهران: انتشارت سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران.
- فدایی، محمد. (۱۳۹۷). سقاخانه: لتریسم یا نقاشی خط؟. مجله تخصصی هنرهای تجسمی پشت بام، (1)، ۱۶۸- ۱۷۱.
- قلیچ‌خانی، حمیدرضا. (۱۳۹۴). نقاشی خط یا خط نقاشی. مجله تندیس (دو هفته‌نامه هنرهای تجسمی)، (۳۰۲)، ۴-۵.
- کرمانی‌نژاد، فرزان. (۱۳۹۱). هنر خوشنویسی در ایران. تهران: نشرآبان.
- معتقدی، کیانوش و گودرزی، سحر. (۱۳۹۹). گرایش‌های نوین در خوشنویسی قاجار. تهران: خانه کتاب و ادبیات ایران.
- ونتسل، کریستیان ه. (۱۳۹۵). زیباشناسی کانت، مفهوم ها و مسئله های اصلی. تهران: نقش جهان.