تحلیل SWOT برای ارزیابی یکپارچه سازی آموزش برخط با رویکرد مشارکتی در حوزه هنر

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

استادیار گروه ارتباط تصویری، دانشکده هنر، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

چکیده

بیان مسأله: تحلیل SWOT یکی از راهکارهای برنامه‌ریزی استراتژیک است که برای ارزیابی وضعیت یک برنامه یا راهبرد استفاده می‌شود و همانطور که از نام آن پیداست نقاط قوت، نقاط ضعف، فرصت ­ها و تهدیدها را مورد تمرکز قرارمی ­دهد. نقاط قوت  توصیف می‌کنند که کدام یک از وجوه یک موضوع یا کدام بخش از یک سازمان برتری دارد و چه چیزی آن را از رقبا جدا می‌کند. نقاط ضعف کارآیی یک راهبرد و استراتژی را در سطح مطلوب خود متوقف می‌کند. فرصت‌ها به عوامل خارجی مطلوب اشاره می‌کنند که می‌توانند یک مزیت رقابتی به استراتژی مورد هدف بدهند. تهدیدها به عواملی اشاره دارد که احتمال آسیب رساندن به سازمان یا راهبردهای آن را دارند. لازم به یادآوری ست که از این روش علاوه بر برنامه‌ریزی راهبردی به‌طور کلی در تحلیل وضعیت نیز استفاده می‌شود. در واقع این تحلیل را باید ابزاری کارآمد برای شناسایی شرایط محیطی و توانایی درونی یک سیستم دانست.
 هدف: پژوهش پیش رو بر اساس تجربیات جمع آوری شده از وضعیت آموزش برخط در حوزه هنر به ویژه با محتوای عملی است که بر اساس شرایط همه گیری کرونا و محدودیت های ناشی از آن، در کنار آموزش حضوری به عنوان راهبرد کارآمد در عرصه آموزش مطرح و بکار بسته شده است.
روش پژوهش: این تحقیق با جمع آوری پرسشنامه ، تحلیل داده ­ها به صورت غیر مستقیم با هدف اجتناب از ورود سلایق به یافته های پژوهش صورت پذیرفته است. همچنین تحلیل  SWOT با استفاده از کاربرگ استاندارد چهارگانه انجام شد.
یافته ها: اصلی ­ترین تمرکز پژوهش بر روی  بکارگیری روش ­های خلاقانه از سوی مدرس برای القاء روح مشارکت فعال و همکاری جهت افزایش تجربه یادگیری دانشجویان بوده است زیرا آموزش مهارت های عملی بجز از مسیر هم افزایی ناشی از مشارکت فعال میسر نیست. نتایج نشان از اهمیت ارزیابی نقاط ضعف و قوت استراتژی در حصول نتایج مطلوب برای شیوه های نوین دارد.

کلیدواژه‌ها


- Arbaugh, J. B.; Godfrey, M. R.; Johnson, M.; Pollack, B. L.; Niendorf, B. & Wresch, W. (2009). Research in online and blended learning in the business disciplines: Key findings and possible future directions. The Internet and Higher Education, 12, 71– 87.
- Browne, E. (2003). Conversations in cyberspace: a study of online learning. Open Learning, 18(3), 245-259.
- Fisher, M. (2003). Online collaborative learning: Relating theory to practice. Journal of Educational Technology Systems, 31(3), 227-249.
- Finegold, M., & Gorsky, P. (1991). Students’ concepts of force as applied to related physical systems: A search for consistency. International Journal of Science Education, 13(1), 97-113.
- Kelly, H. (2004). Enhancing interpersonal interaction in online courses. educational technology, 44(1), 53-55.
- Kidney, G.W. & Puckett, E.G. (2003). Rediscovering fırst principles through online learning. Çuarterly Review of Distance Education, 4(3), 203-212.
- Macdonald, J. (2003). Assessing online collaborative learning: process and product. Computers & Education, 44(4), 377-391.
- Pallof, R.M. & Pratt, K. (2001). Lessons from the cyberspace classroom: The reallties of online teaching. San Francisco: Jossey-Bass.
- Strnadová, V. & Voborník, P. (2015). Effective online education system for first year students at the university. International Symposium on Educational Technology (ISET) (pp. 35-39). IEEE.
- Tripathy, S., & Devarapalli, S. (2021). Emerging trend set by a start‐ups on Indian online education system: A case of Byju's. Journal of Public Affairs, 21(1), e2128.